Χαμογελάς και ντύνομαι τον Ήλιο….

Απλώνω σεντόνι σιωπής, σάβανο να γίνει σε νεκρούς έρωτες

-Μόνο ο έρωτας πεθαίνει ….σου είπα
Μόνο αυτός…. ουρλιάζοντας τυφώνες...
Οι άνθρωποι φεύγουν ταπεινά.... σιωπώντας δάκρυ
αφήνοντας πίσω τους έρωτες νεκρούς …από πάντα

Χαμογελάς και ντύνομαι τον Ήλιο….
Κλαις και πλημμυρίζω δάκρυα
Πονάς και σχίζομαι στα δυο
Σιωπάς και κρύβομαι σε λαγούμι - κρύπτη

Όποιος την φωλιά σου στηλιτεύει…
σταυροβελονιά κεντά το μίσος στην ψυχή
Μίσος άρμα που δεν αντέχει να σέρνει
να διαχειριστεί δεν το μπορεί τούτη η ψυχή….

"Κι όσο δεν το μπορεί αρρωσταίνει… "

Βάπτισα τον χειμώνα άνοιξη για να μη φύγεις....
Μα.....
Μακραίνουν οι χειμώνες μέσα στα καλοκαίρια μας
Κι εγώ...
Εγώ .... να σε κρατώ σε μια άνοιξη κάλπικη

Λευτεριά χελιδόνι μου….κι όπου σε βγάλει

Κι εγώ εδώ... προσκυνητής Ικέτης
Κι εγώ εκεί …προσκυνητής παρακλητικός
Μεταλαβούσα δάκρυ ανθρώπου για την εξιλέωση που ξέχασε να ρθει...

Άμποτε κι Αμήν Χελιδόνι….
Στην των Ερώτων κάθαρση…..

Το διάβασα εδώ