Στον κόσμο της εναλλαγής : των συναισθημάτων, των καταστάσεων , των πρωταγωνιστών και των κομπάρσων, στον κόσμο του κάποτε , ενός κάποτε που όλοι είπαν χωρίς να πιστεύουν ότι είναι καν εφικτό, στον κόσμου του πραγματικού, όπου κάθε προσπάθεια να ξεφύγεις, κάθε αντιφατική ενέργεια ή έστω σκεψη σε βάζει στο περιθώριο , σ'ένα περιθώριο γεμάτο από διαφορετικούς με τόσα κοινά γνωρίσματα, ώστε το άδειο περιθώριο να αποκτήσει ζωή και να διαφοροποιηθεί ,να αποκοπεί, να γίνει ένας άλλος κόσμος.
Σε αυτό τον κόσμο.
Εκεί θα ήθελες να ζεις , ανεξαρτήτως πεποιθήσεων ή φρονημάτων, είσαι σίγουρος ότι υπάρχει ένας κόσμος που εσύ δεν αποτελείς τη μειοψηφία, ένας κόσμος γεμάτος ομοιδεάτες σου, ένας κόσμος όπου θα μπορείς να ανήκεις ολοκληρωτικά.
Και κάνοντας αυτές τις σκέψεις νιώθεις τόσο διαφορετικός, και νομίζεις ότι είσαι μόνος , ότι είσαι εκείνος που παλεύει για αυτό που υποστηρίζει, που νοιάζεται, που..που..που..
Αλλά δε σκέφτεσαι ότι δεν είσαι μόνο εσύ, ότι όλοι ανεξαιρέτως νιώθουν έτσι , είτε σε όλη τους τη ζωή είτε κατά τη διάρκεια μίας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.
Και συνεχίζεις ακάθεκτος, ψάχνεις τη δική σου Εδέμ, τη δική σου wonderland, τη δική σου Χώρα του Ποτέ -ή και του Πάντα κάποιες φορές , εκείνου του ανύπαρκτου πάντα- ,εκείνο το μέρος που δεν είναι μέρος , είναι κομμάτι σου, σκέψη σου, εκεί που θα μπορείς να είσαι ΕΣΥ.Και συνεχίζεις να ψάχνεις χωρίς να καταλάβεις μέχρι το τέλος, ναι το τέλος, ότι εκείνη η χώρα των αντιφάσεων , όλων των Ποτέ και των Πάντα μαζί, βρίσκεται μέσα σου και πουθενά αλλού. Και ότι εκεί θα είσαι μόνος και μαζί με όλους τους άλλους ταυτόχρονα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου