Ένα ''θέλω''σαν παράφωνη συγχορδία στις νότες του ''πρέπει'..
Ένας χείμαρρος πίκρας να πλημμυρίζει το χωράφι της καρδιάς...
Φορεμένη ανάποδα μία αγάπη για λίγες στιγμές μακριά....
Για λίγες ανάσες αποτύπωμα της νοσταλγίας ενός αύριο...
.Μία ζωή σε καραντίνα σιωπής να προσμένει μία άλλη.
Μια αλλόκοτη παρωδία η αναβολές και οι κραυγές της.
'Ίσως αύριο''να λέει 'Ισωςτώρα'.. ''Ισως ποτέ!''να της φωνάζεις...
Με φωνή πνιγμένη από την σκόνη της ανάγκης και της προσμονής...
Αέναη η μάχη των χρωμάτων της ψυχής...Η παρτίδα τους αιώνια στημένη...
Άλλο το διάφανο...άλλο το λευκό...Άλλο το μαύρο κι άλλο το σκοτεινό...
Ήμουν εδώ ...ήσουν εδώ..ήταν όλα εδώ...Πάνω στην γραμμή....Κι εκείνα και το ''εμείς...
Για τότε...για το λίγο...για την υπέρβαση του για πάντα να σιγοκαίει το ποτέ...
από Eleutheria Paulou Starova
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου