ΤΙ ΚΑΤΑΡΙΕΣΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΑΝΘΡΩΠΕ ;

    Τι καταριέσαι την ζωή άνθρωπε;
    Γιατί μονολογείς πως σου χρωστάει;
    Εσύ τι πρόσφερες για να σου οφείλει εκείνη;
    Αγάπησες ψυχές στο περασμά σου
    ή μόνες τις παράτησες ακόμα πιο πολύ,
    στον ίσκιο τους να σέρνονται;
    Μοιράστηκες το φως σαν στο ζητούσαν
    ή μόνος στο σκοτάδι ονειρευόσουν;
    Τι χάρισες εσύ στην ζωή άνθρωπε;
    Πόσες αλήθειες δεν ξεστόμισες,
    για πόσους που σε καρτερούσαν δε έκανες τα πάντα;
    Στην άρνηση βουλιάζεις,
    πλημμύρισε η καρδιά από το "εγώ"
    και αυτή ποτέ δεν θα μοσχοβολύσει από έρωτα.
    Γιατί σου χρωστάει λοιπόν παναθεμά σε;
    Δωρισέ της μια αγκαλιά,
    ένα χαμόγελο ζωγραφισέ της,
    με χρώμα γέμισέ την γιατί......
    ...σε γκρίζες φλέβες αίμα δεν κυλάει.
    Ξύπνα άνθρωπε και μέσα σου εξομολογήσου,
    μάθε να δίνεις για να ζητάς
    μετά να πάρεις ζωή από την ίδια.


    Panagiotis Stylianopoulos