Σαν ήμουνα μικρός...
μούπες μια μέρα...
παγίδευα σε ξόβεργες πουλιά...
αυτά τα μικρά τα άγρια...
που δύσκολα ημερεύουν...
και πολύ μου άρεσε...
να βλέπω τον πανικόβλητο φόβο τους
Μετά τ άφηνα...
συνήθως από ύψωμα...
Ο τρόμος τους ανατριχιάζει ακόμα τη παλάμη μου... είπες...
Αχ καρδιά μου...
τα πουλιά ζούνε σ ένα κόσμο ασύλληπτο για σένα...
δεν τρέμουνε όπως οι άνθρωποι,
όταν βλέπουν άνθρωπο... στο είπα
όχι... γιατί δεν αξίζεις ...για να ξέρεις.
"Σαν ήμουνα μικρός"
Ευτυχία Βιγκοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου