Εξω από τη συμβατική σκέψη

Κοίτα γύρω σου...

Άνθρωποι, απεγνωσμένα αναζητούν συνεχώς στηρίγματα επιθυμιών κι αναγκών ακόρεστων, σώματος και ψυχής...

"Η γνώση; Ποια γνώση; Παραλογισμός αιώνιος, κοίτα γύρω σου! Όση γνώση κι αν κατακτήσεις, την ευτυχία δεν θα τη βρεις ποτέ... Θα την περιγράψεις, θα την ερμηνεύσεις, θα την αναγνωρίσεις από μακριά, μα πάντα θ' αποζητάς να τη βιώσεις."

Θύματα. Αυτό είμαστε οι άνθρωποι, θύματα. Τρέχουμε στις κυκλικές μας ράγες, έτσι όπως μας το επέβαλε η αιωνιότητα, χάραμα, δειλινό, απόβραδο, άνοιξη, καλοκαίρι, χειμώνας, σπίτι, δουλειά, σπίτι, δουλειά, δώδεκα, έξι, δώδεκα, έξι, μάθε, ξέχασε, μάθε, ξέχασε, έρωτας, υποταγή, φυγή, έρωτας, υποταγή, φυγή, φυγή, φυγή, όχι, όχι, ξανά έρωτας, φυγή κυκλική, ελεγχόμενη, στη σιδερένια ράγα που τρέχεις, ελεγχόμενη, προσαρμοσμένη στον έλεγχο που "έμαθες" να επιβάλλεις στην ύπαρξή σου...

Υποσχέσεις. Άνθρωποι, απεγνωσμένα αναζητούν συνεχώς στηρίγματα επιθυμιών και αναγκών ακόρεστων, σώματος και ψυχής, απεγνωσμένα, απεγνωσμένα, μαθαίνουν, γνωρίζουν, αφουγκράζονται, ακολουθούν, έλκονται από μια υπόσχεση, ακολουθούν τυφλωμένοι όποιον τους δώσει μια υπόσχεση, αυτόν που θα νομίσουν πως τους υπόσχεται "λύση", "δώρο", αυτό το "δώρο" που θα γεμίσει τα μικρά κενά που σε κάνουν να υποφέρεις, μια υπόσχεση, μιαν αγάπη, έναν έρωτα, μια μικρή ελευθερία, πρόσεχε σου λέω!!! Παραλίγο να ξεφύγεις από τον κύκλο, κρατήσου στη σιδερένια κουπαστή και συνέχισε να κυλάς, κυκλικά, αιώνια, άνοιξη, καλοκαίρι, πρωί, βράδυ, αγάπη, μίσος, φυγή, φυγή, αρκετά έφυγες, να! Ένας άλλος άνθρωπος, ένας θεός μικρός, ένας δαίμονας, υποσχέσεις μικρέ μου Φάουστ, τρέχα, πιο γρήγορα, πιο γρήγορα, μέχρι να καταρρεύσεις, μιαν υπόσχεση ακόμα, μια απογοήτευση, κι άλλη υπόσχεση, κι άλλος πόνος, ένα όνειρο, έπειτα λάσπη, κύκλοι, κύκλοι, κύκλοι, ώρες, εποχές, χρόνοι, μη σκέφτεσαι κάτι άλλο, μονάχα να περπατάς κυκλικά...

"Η κατάκτηση της ευτυχίας, είναι έξω από τη συμβατική σκέψη. Δεν έχει να κάνει με ύλη. Ούτε με πνεύμα. Ούτε με ζωή. Ίσως ούτε με θάνατο, αλλά δεν μπορώ να το βεβαιώσω. Σημασία έχει η ανάγκη των "ζωντανών". Η ευτυχία που αποζητάς εσύ, εγώ, κάθε μέρα, η οποία μας κοροϊδεύει από μακριά, δελεάζοντας όποιον κοιτάει λίγο παραέξω από τον κύκλο..."

Φίλοι. Μοιράζομαι. Σταμάτα λίγο. Αγκαλιά. Μην περπατάς στον κύκλο σου, σταμάτα. Αγάπη. Παιδί. Ειλικρίνεια. Αρετή. Πόνος. Μοιράζομαι. Μοιράζομαι. Πόνος. Αγάπη. Φίλοι. Στιγμή. Αγκαλιά. Μη μιλάς. Σταμάτα. Μην περπατάς για λίγο στον κύκλο σου. Έρωτας. Αργός. Αγάπη. Ένωση. Συμπαράσταση. Μοιράσου. Αγάπα. Αγάπα δίχως αύριο...

-Πώς θα το σκάσω από τον κύκλο;
-Κανείς ποτέ δεν το έσκασε, μόνο ο θάνατος χαρίζει ελευθερία από αυτή την καταδίκη.
-Κι αν βρω, αν λέω βρω, μια μικρή ρωγμή στη σιδερένια μπάρα, και το σκάσω;
-Σε τι διαφέρεις εσύ από τους ανθρώπους ανά τους αιώνες, τι διαφορετικό δηλαδή κάνεις; Μήπως δεν έλκεσαι από υποσχέσεις; Μήπως δεν είσαι όμηρος του μέλλοντος που φοβάσαι;

Κύκλος. Αιώνιος. Εφιαλτικός. Ξυπνάς. Κοιμάσαι. Τρέχεις. Σταματάς. Τρέχεις. Ξημερώνει. Νυχτώνει. Έρχεσαι. Φεύγεις. Κύκλος. Κύκλος, πληρωμένος ακριβά...

Ξέρεις κάτι; Η ευτυχία είναι έξω από τον κύκλο. Όσο μεγαλώνω το καταλαβαίνω καλύτερα. Είναι αυτό που κάνει αιώνια τους ανθρώπους να εφευρίσκουν Θεούς. Είναι αυτό που αιώνια τώρα κάνει τη λογική να αναζητά επουράνιους παραδείσους. Είναι αυτό που αποζητάς περισσότερο από κάθε αγαθό στη ζωή, και όσο κι αν το πλησιάζεις, δεν το κατακτάς ποτέ απόλυτα. Κι αυτό επειδή κοιτάς σε λάθος μεριά. Κοιτάς τη σκηνή. Το έργο που παίζεις. Τους άλλους "ηθοποιούς" συνανθρώπους. Μπλεγμένος στην τραγωδία που μεγαλώνει όσο οι κραυγές δυναμώνουν. Θύμα σκηνοθετών αυτόκλητων που σ' έπεισαν ότι ο "ρόλος" θέλει υποταγή. Στον κύκλο. Λογική. Παραλογισμός. Λογική. Παραλογισμός. Πόλεμος. Ειρήνη. Επίπλαστη ελευθερία. Επίπλαστη σκλαβιά...

Κοιτάς τη σκηνή. Το έργο. Τις υποσχέσεις, τα τάματα, τ' απεγνωσμένα "θέλω". Στον κύκλο. Τα όνειρα που ονομάζεις "άπιαστα", σκέψου αλήθεια, πόσα άπιαστα όνειρα έχεις φτιάξει στο νου, πόσα ακόμα έχεις προσπεράσει...

Η ευτυχία είναι ακίνητη. Σιωπηλή. Μια στιγμή, μια ρωγμή που δεν πρόσεξες ότι υπάρχει στο σιδερένιο κυκλικό κάγκελο που περιφράζει την πορεία σου. Μια ρωγμή που προσπερνάς γρήγορα επειδή "τρέχεις".

Ότι κι αν κατακτήσεις στη ζωή, στον "κύκλο" που κινείσαι, η ελευθερία κατακτιέται μόνο αν βρεις τρόπο να δραπετεύσεις.

Εκεί, στην "άλλη διάσταση" που δεν γνωρίζει κανείς παρά ίσως μόνο μια χούφτα σοφοί που σιωπούν, θα κατακτήσεις τον ουρανό, το όνειρό σου.

Εκεί, σ' ένα χαμόγελο, σ' ένα απλωμένο χέρι που θα σε κρατήσει σφιχτά, σε ένα βλέμμα αθώο, σε μιαν αμίλητη αγκαλιά, σε περιμένει ακίνητη η ευτυχία.

Το διάβασα εδώ