Θα έρθεις 22 χρόνια πριν

Θα κρύβομαι στην τσέπη του μπουφάν σου και θα πηγαίνω όπου με πας. Πειράζει;

Θα κάνω πως δε βλέπω αυτά που δε θέλω. Μάταια. (Όλα τα ακούν τα μάτια, κατάλαβες μάτια μου;)

Θα προσπαθώ να πιαστώ απ' την κουρελιασμένη μου συνείδηση. (μα δε θα μ' αφήνω)

Θα σε παίρνω τηλέφωνο στο νούμερο που έχασες και δεν θα απαντάς. (γιατί άραγε;)

Θα προσπαθώ να ξοδέψω το πρώτο μου δάκρυ για σένα και θα το βάψω κόκκινο.

Θα τυλίγομαι με μια κουβέρτα και θα προσποιούμαι χειμώνες. (τα μισώ τα καλοκαίρια)

Θα ξέρω πως δε θα μου πεις πως μ'αγαπάς. (θα μου αρκεί να σε νοιάζει).

Θα έρχεσαι σπίτι αναπάντεχα και η αγάπη σου θα σπρώχνεται όρθια στους τοίχους.

Θα ιδρώνω πάνω σου και μέσα σου και δε θα σε πειράζει.

Θα μπαίνει αέρας, οξυγόνο και θα λέω πως ανασαίνω εσένα.

Θα μου διαβάζεις ποίηση και εγώ θα σε δαγκώνω στο λαιμό. (απαλά... απαλά;)

Θα αφήσω (σκόπιμα) ηδονικούς λεκέδες μνήμης από μένα σε όλο σου το είναι. (να μη με ξεχνάς.)

Θα έρθεις 22 χρόνια πριν.

Θα σε θυμάμαι να αδειάζεσαι πάνω μου.

Θα ξέρω πως εσύ ήσουν, αλλά δεν είσαι πια.